In een sprookje van lang, lang geleden,
Heeft Joris tegen een draak gestreden.
Joris was dapper en bijdehand,
Hij werd een held in heel het land.
Met een slimme list versloeg hij het beest,
Maar dat is niet de reden waarom u dit leest…
Onze (Sint-)Joris is minstens zo dapper,
Zeker zo slim, misschien nog wel knapper…
Toen Joris in slaap viel, zo rond half negen,
Kwam hij in zijn droom een vreemd landschap tegen.
Hij zag een berg met verschillende kleuren
een luchtballon, water … wat zou hier gebeuren?
De wind waaide hevig en fluisterde zacht:
‘Zoek bij elke halte de passende kracht!
Zo kan je straks bovenop de berg staan.
Maar voor de eerste kracht, moet je naar de basis gaan.’
De wind waaide fel en blies toen luid
De volgende magische woorden uit:
‘Het eerste wat ik van jou verwacht,
Is het beheersen van basiskracht.’
De opdracht die Joris daarvoor moest doen,
Verwachtte veel kennis en ook wat fatsoen:
Rekenen en lezen, de straat oversteken,
Beweging en drama mochten ook niet ontbreken.
Met oog voor gezondheid en een strakke structuur,
Maar ook voor opvoeding, milieu en cultuur.
En waren de stenen wankel en glad,
Dan hielpen ZILL-doelen hem op dit pad.
De wind waaide fel en riep toen: ‘Bravo!
De volgende opdracht hoor je zo.
Het slagen ligt volledig in jouw macht,
Laat je drijven door een flinke portie stuwkracht.’
Geïnspireerd vanuit de christelijke waarden,
Kon Joris ook deze opdracht aanvaarden.
Uit het meer werd door Joris een schat opgevist,
Een oude, verweerde, zwart-bruine kist.
Die zat gevuld met unieke talenten:
Dansers en zangers, geschreven fragmenten.
Maar ook waarden als solidariteit en respect,
Verantwoordelijk, verbonden in elk aspect.
‘Applaus!’ waaide de wind toen heel luid.
‘Bij ons mag je zijn wie je bent,’ riep hij uit!
‘Het volgende wat ik van jou nu verwacht,
Is dat je gaat werken aan groeikracht!’
Met ruimte voor groei en creativiteit,
Zonder het verliezen van zijn eigenheid,
Ontplooide Joris op harmonische manier,
Zijn persoonlijkheid doorspekt met plezier.
Terwijl hij omhoog keek naar de berg,
Zei Joris: fouten maken is helemaal niet erg!
Een fout zorgt er juist voor dat ik leer,
En stukje bij beetje evolueer.
‘Goed gedaan,’ meende de wind toen oprecht,
‘Hier is nog iets waar ik heel wat waarde aan hecht:
Want weet je waar ik ook nog aan dacht?
Het belang van goede communicatiekracht!’
En Joris die ging dus opnieuw aan de slag,
Met brieven en e-mails voor elke dag.
Langs communicatiekanalen,
Konden ouders veel informatie ophalen.
Op Classroom vonden de kinderen hun taken,
Die zij onder meer ook van thuis konden maken.
In het Palaveruurtje konden ze hun mening kwijt,
Hun nieuwe ideetjes werden daarna verspreid.
De wind waaide: ‘Je doet het goed!’
Dat gaf Joris weer nieuwe moed.
‘De partners die je vindt in elke school,
maken van bindkracht een mooi symbool.’
Joris kon, wanneer dat nodig zou blijken,
Situaties samen met externen bekijken.
In verbinding met verschillende partijen,
Vergaderen over noodzakelijke karweien.
Nadenken over hoe school te maken,
Op welke wijze tot de kern te geraken.
Door kindgesprekken achterhalen wat leefde,
Dat was nog iets waar Joris naar streefde.
De wind blies Joris met een motiverende zucht,
een heel eind verder door de lucht.
‘De volgende opdracht gaat over de superkracht,
die je bij elke leer-kracht verwacht!’
Met verschillende werkvormen en
technieken,
In alle lessen en rubrieken,
Dreef Joris doeltreffend als volleerde gids,
De didactische aanpak tot de spits.
Met een open, ontmoetende leerkrachtenstijl,
Ging elke leerling meteen voor de bijl.
Een kind ver brengen in zijn leertraject en ontwikkeling,
Dat was steeds Joris zijn betrachting.
De wind was tevreden met het verloop,
Waardoor Joris verder de berg op kroop.
Toen zei de wind: ‘Voor de volgende sta je niet alleen.
Draagkracht gaat over helpende handen om je heen.’
Joris kreeg het lastig, zo tijdens zijn klim.
Daarom vroeg hij hulp, dat was best slim.
Wanneer het voor Joris lastig werd,
Waren de anderen rond hem extra alert.
Ze spraken hem toe en moedigden aan,
Dat gaf Joris de kracht weer door te gaan.
Dat Joris er niet ‘alleen’ voor stond,
Zorgde dat hij de klim nog haalbaar vond.
De wind waaide: ‘We zijn nog niet klaar!
Al heb je al heel wat voor mekaar!
Bedenk iets nieuws, probeer en tracht…
Iets te maken van innovatiekracht!’
Joris experimenteerde, probeerde wat uit,
Het was de leukste opdracht, naar verluidt.
Planborden, flexuren, klasoverschrijdend,
Soms zelfstandig, soms begeleidend.
Co-teaching en ook meersporenbeleid,
Wat trail-and-error, ‘t lukte geheid.
Dit is hoe onderwijs in de toekomst zal zijn,
Het wordt vast heel groots, al beginnen we klein.
De wind blies Joris bemoedigend toe,
‘Wat wil je,’ vroeg Joris, ‘dat ik nu doe?’
‘Ik wil dat jij je verdiept deze nacht,
In de ondersteunende wereld van zorgkracht.’
Zorgen voor anderen en voor elkaar,
Dat vond Joris een mooi gebaar.
Helpen bij een langdurig conflict,
Daarvoor waren zorgende mensen geschikt.
Wanneer het te moeilijk werd, te gewaagd,
Werd de hulp van het CLB gevraagd.
Kinderen volgen in hun onderwijsloopbaan,
Dat scheen voor ‘t zorgteam hun lange bestaan.
‘De laatste kracht,’ blies de wind finaal,
‘Is volgens mij de mooiste van allemaal.
Wat ik zelf heel belangrijk acht,
Is het bezitten van voldoende veerkracht.’
‘Welbevinden,’ vond Joris, ‘staat met stip op één,
Allemaal samen, niemand alleen.’
Mentaal welzijn, sociaal-emotioneel,
Hoorden bij elkaar, als een geheel.
Met de axendieren als rode draad,
Voor elk probleem stonden zij paraat.
Wat Joris daar het mooiste aan vond,
Was dat iedereen stevig in zijn schoenen stond.
De wind ging liggen en zuchtte tevreden.
Joris kon nu rustig terug naar beneden.
Alle opdrachten werden volbracht,
Dat was wellicht nog de sterkste kracht.
De droom van (Sint-)Joris was misschien niet echt,
Maar er niet in geloven is geheel onterecht.
Want hoe je het ook draait of keert,
Het is allemaal waar wat hier wordt beweerd.
Door te vertrekken vanuit deze krachten,
Kunnen we een totaalontwikkeling van onze leerlingen verwachten.
En dat is tenslotte ons belangrijkste doel:
Onze kinderen iets bijbrengen met een gelukkig gevoel!
Schoolvisie – de 10 krachten van de Sint-Jorisschool
School maken, dat is samen denken en overleggen. Overwegen. Uitproberen. Experimenteren. Eens iets zus doen en dan weer zo. Maar wél met één doel voor ogen. De neuzen in dezelfde richting. Een doel dat voor iedereen hetzelfde is, maar het pad ernaartoe op eigen tempo en niet voor iedereen langs dezelfde weg. Want ook dat is school maken: een lat leggen die niet voor iedereen op dezelfde plaats ligt. Aangepast aan onze kinderen, aangepast aan onze leerkrachten. Daarbij willen we ook oog hebben voor hun talenten. Voor hun groeikansen. Voor wat soms eens moeilijker gaat. We willen rekening houden met ieders persoonlijkheid. Want we willen dat iedereen zich gelukkig voelt. Mogen zijn wie je bent, dat wensen we iedereen toe op onze school: kinderen, leerkrachten, personeelsleden, maar ook ouders en externe medewerkers.
We dachten dus na en overlegden en goten onze schoolvisie in 10 krachtige termen:
• Basiskracht
• Stuwkracht
• Groeikracht
• Communicatiekracht
• Bindkracht
• Superkracht / leer-kracht
• Draagkracht
• Innovatiekracht
• Zorgkracht
• Veerkracht
Deze krachten willen we warm houden. Voor ons als school én voor al wie naast ons staat en met ons mee loopt. Want school maken, dat doen we samen.
Wij geloven er in dat deze 10 krachten knappe troeven zijn waarmee we ervoor kunnen zorgen dat onze kinderen zich ‘thuis’ voelen op school. We werken met ons ganse team, met ieders talenten en verscheidenheid samen, we vullen elkaar aan, ieder op zijn eigen manier, maar wel met hetzelfde doel voor ogen: ervoor zorgen dat elk kind zich in de optimale omstandigheden harmonisch mag ontplooien tot de beste versie van zichzelf. Want bij ons mag je zijn wie je bent!
Wil je onze schoolvisie volledig bekijken? Ga naar praktisch / schooldocumenten en download onze Schoolbrochure.